Tim Ghilain (28) speelt floorball bij Juventus FBC uit Affligem. “Er zijn in België zo’n 1500 aangesloten leden. Ik hoop dat ik het nog mag meemaken dat de sport hier wat meer bekendheid krijgt.”
Floorball is in België een relatief onbekende sport. Vooral in de Scandinavische landen is het erg populair. “Hoe noordelijker je gaat, hoe meer de sport beoefend wordt. Hier is de populariteit nog erg lokaal. Er zijn vooral veel clubs in Vlaams-Brabant en Oost-Vlaanderen, de Denderstreek zeg maar.” De sport heeft iets weg van hockey, maar volgens Tim kun je het beter vergelijken met ijshockey: “Maar dan niet op ijs en met een bal in plaats van een puck.” Een floorballteam bestaat uit 5 veldspelers en een keeper, die op de knieën zit. Recent vond in Tsjechië het Wereldkampioenschap plaats. In de finale versloeg Zweden Finland met 6-3.
Geen voetbaltalent
“Ik ben eerder toevallig bij de sport terechtgekomen. Het is eigenlijk via mijn broer en een goede vriend dat ik de sport ben beginnen spelen. Zij speelden bij een club in mijn woonplaats Denderhoutem. Die vriend speelde al floorball van toen hij 6 jaar oud was. Ik had er ook al wel wat interesse voor als kleine jongen. Mijn broer kreeg dan in het eerste middelbaar les van iemand die trainer was bij een club. Tijdens de lessen lichamelijke opvoeding op school kreeg hij dan unihockey, een vorm van hockey die vaak op scholen gegeven wordt. Die leraar detecteerde vervolgens talent bij mijn broer en zo is hij er ingerold. Het jaar nadien ben ik dan gevolgd.”
Voor voetbal had hij niet genoeg talent, zegt Tim al lachend. “Helaas valt er daar wel wat meer geld te verdienen. Bij ons is het echt puur voor het plezier. Ik ben ook trainer bij mijn club en daar verdien ik wel iets mee. Maar met 15 euro per trainingsuur is dat geen bedrag om over naar huis te schrijven. Het mooie is wel dat wij echt voor de eer spelen en niet voor het geld. Al zou het in een bepaald opzicht toch interessant zijn voor de competitie als er wat meer financiering komt.”
Het floorballseizoen is kort, maar wel intensief. “In een seizoen spelen we eerst 16 competitiewedstrijden voor de eerste vier plaatsen. Daarna volgen play-offs waar de eerste tegen de vierde speelt en de tweede tegen de derde. Vervolgens duidt een finale de kampioen aan.”
Aangezien Tim tot de topspelers van België behoort, was hij ook een vaste naam bij de nationale ploeg. Maar daar kwam recent verandering in: “Vanaf dit seizoen is er een nieuwe coach en door hem ben ik nog niet geselecteerd. Ik ben niet 100 procent mee met zijn visie, maar het is nog geen afgesloten hoofdstuk. Na acht jaar bij de nationale ploeg is het nu een beetje een overgangsjaar. Misschien wordt het wel stillaan tijd om ermee te stoppen als international.”
“Jeugd heeft geen drive meer”
Tim zou met veel plezier de fakkel doorgeven aan de jeugd, maar over die jeugd heeft hij toch zijn twijfels: “Er is wel jeugd op komst, die toont erg weinig motivatie. Dat is een algemeen probleem, vind ik. Ze hebben geen drive meer, ze willen wel iets doen maar doen dat vaak erg nonchalant. Gelatenheid. Als je aan een 16-jarige vraagt om iets te doen, dan gaan er veel antwoorden: ‘waarom zou ik dat doen?’”
“Ik geef zelf af en toe training aan de jeugd of aan jeugdspelers die met de volwassenen meetrainen. Als ik dan een oefening aan hen toon, dan zijn het vooral de volwassenen die er voor gaan. En als iemand met veel ervaring tips geeft, dan luisteren ze niet eens.”
Niet enkel de ongemotiveerde jeugd is een probleem, ook aandacht van de media is er zelden of nooit. “Als we ons bij de nationale ploeg ooit kunnen kwalificeren voor een Wereldkampioenschap hebben we een mogelijkheid om zelf contact op te nemen met de media. Dan zal er ook wel ergens iets verschijnen in de krant, en krijgt de sport wat meer aandacht. Er zouden meer leden komen en dan zijn we misschien wel vetrokken.”
Want zonder de aanwezigheid van media is ook de sponsoring bedroevend. “Zelfs bij de nationale ploeg moeten wij alles zelf financieren. Als we naar een tornooi gaan, betalen wij zelf onze reis en het eten op hotel. Als we bij de nationale ploeg wat sponsoring zouden hebben, dan kunnen we die reizen met die sponsorinkomsten betalen. Maar daarvoor moeten we eerst resultaten neerzetten. “
Europese ontgoocheling
In principe krijgt de Belgische kampioen floorball ook een Europees ticket, maar daar zien Tim en zijn maats tegenwoordig van af. “We hebben daar in het verleden tweemaal aan meegedaan, en spijtig genoeg was dat telkens een serieuze tegenvaller. De eerste maal speelden we tegen clubs die sterk verbonden waren met de overkoepelende Europese bond. Die volgden de regels niet, maar dat werd toch toegestaan. Er was dus te weinig controle en dat is nu nog steeds zo. Op zich was dat wel een leuke week, maar op sportief vlak was het wel een tegenvaller.”
“Het seizoen erna waren we als kampioen weer gekwalificeerd en hebben we ons nogmaals ingeschreven. Dat tornooi ging toen door tijdens de zomer en iedereen van onze ploeg had vakantie genomen. Een paar weken voor het tornooi plaatsvond, bleek dat het organiserende land problemen had
met de organisatie en werd het tornooi een week verlaat. Natuurlijk konden wij niet zomaar onze vakantiedagen veranderen. We hebben toen zelfs het inschrijvingsgeld dat we vooraf betaald hadden aan de Internationale federatie niet teruggekregen. Toen hebben we ook beslist om voor enkele jaren niet meer deel te nemen.”
“Ik heb me er ondertussen bij neergelegd dat de sport te klein is om daar nog van wakker te liggen. Wij zijn wel de enige ploeg in België die al eens heeft deelgenomen aan zo’n tornooi.”
Ondanks die ontgoochelingen heeft Tim genoeg mooie momenten om op terug te kijken. “Ik heb met de nationale ploeg zowel tegen Finland als tegen Zweden gespeeld. We kregen telkens zwaar klop, maar dat zijn wel momenten die me bijblijven. En uiteraard ook alle titels met mijn club. Specifiek dan de laatste titel twee jaar geleden, toen we de finale wonnen tegen Aalst. Dat is onze rivaal en dan doet het toch deugd om daarvan te winnen. We hebben dat seizoen zowel de titel als de beker tegen hen gewonnen. Er waren toen net twee spelers van onze club overgestapt naar Aalst, dus dat was nog een extra motivatie om tegen hen te winnen.”
Een mooie sportieve carrière om op terug te blikken dus, al heeft Tim nog een droom die hij wil verwezenlijken: “Ik zou de komende jaren met mijn club nog wel graag eens grote wedstrijden of tornooien spelen. Dat moet zelfs geen internationaal tornooi zijn, een recreatief tornooi is ook mooi.”
BIO TIM GHILAIN
Geboren op 25/10/1990 in Gent
Huidige club: Juventus FBC
7 Belgische titels
4 Belgische bekers