Hanne Claus (19) is een aanstormend talent op de sprintnummers in atletiek. Ze studeert in de Verenigde Staten omdat ze er meer kan trainen. “Zelfs daar krijgt atletiek te weinig aandacht”, zegt Hanne.
Op een outdoor atletiekpiste in Tielt loopt een handvol joggers de kerstkilo’s eraf. Tussen de oudere recreanten bevindt zich een jong toptalent, Hanne Claus. Haar tempo ligt een pak hoger. Na de lange loopafstand volgen waarbij ze werkt aan haar techniek. “Sprinten draait niet enkel rond snelheid. Techniek en kracht zijn minstens even belangrijk”, verduidelijkt Hanne. Bij de start moet ze vaak achtervolgen en daarom is ze vastbesloten te werken aan haar startbloktechniek, om zo haar toptijd te verbeteren.
College sports
Hanne wil ver gaan om een van de beste atletes te worden. Ze steekt er zelfs de grote plas voor over. Amper vijf jaar nadat ze startte met atletiek, neemt de Ardooise deel aan ‘college sports’. Dat is een competitie op universitair niveau in de Verenigde Staten. Ze studeert aan de Robert Morris University in Pittsburgh omdat ze er meer tijd heeft om te trainen dan in België. “Ik koos voor de VS vanwege de combinatie school-sport. Het lesniveau ligt op mijn school lager dan in ons land, waardoor ik veel vrije tijd heb. Mijn kot, de school en het atletiekstadion bevinden zich op dezelfde plaats, dus ik kan mij al wandelend verplaatsen. Ik kan me rustig voorbereiden op trainingen en als ik dan terugkom, heb ik tijd om op het gemak te douchen en om mijn huiswerk te maken.”
Hanne zat niet zomaar zes uur op het vliegtuig om in Amerika te studeren. Atletiek krijgt voor haar de prioriteit, terwijl de studies bijzaak zijn. “In Amerika krijg ik als sporter meer aanzien en aandacht. Mijn focus ligt op de atletiek en mijn docenten aan de unief begrijpen dat. Ik geloof in mezelf en ik weet dat ik tot veel in staat ben”, is Hanne overtuigd. Ze maakt vaak deel uit van verschillende estafetteploegen en op de 4×100 meter behaalde ze dit jaar samen met het Belgische team een zesde plaats op het EK atletiek voor juniores in Italië. Nu wil ze vooral tonen dat ze individueel ook een topsprintster is.
Haar meest memorabele moment beleefde ze wel in groep. “Op het European Youth Olympic Festival in Georgië werden we gediskwalificeerd na de halve finales van de 4x100m. Dit kwam door stokwissels die telkens nipt binnen of net buiten de verplichte zones gebeurden. Nadien bekeken de juryleden de beelden, maar die waren niet duidelijk. Dat was onze redding, want er was niets te zien en dus was er ook geen bewijs. We mochten wel de finale lopen en ik was slotloopster. Langs de volledige honderd meter stond een enorme tribune, die bomvol zat. De 4×100 was ook de afsluiter dus de rest van de Belgische delegatie supporterde voor ons. Door hen gesteund zetten we een schitterende prestatie neer. We werden derde, maar de sfeer blijft me daar het meeste bij. Door het juichende publiek kon ik dat tikkeltje meer.”
“Atletiek verdient meer aandacht”
Atletiekwedstrijden trekken niet veel volk, vertelt Hanne: “Wedstrijden in België krijgen niet veel aandacht. Internationaal kan atletiek op iets meer belangstelling rekenen. Maar zelfs in de VS komen enkel ouders of collega-sporters kijken. Atletiek wordt in het algemeen beschouwd als een kleinere sport en dat vind ik jammer. Het is een ontzettend leuke sport om te beoefenen en ook om naar te kijken. Er zijn zodanig veel disciplines, dus je ziet altijd iets anders. De sport zou meer aandacht moeten krijgen.”
“Het is ook frustrerend dat bijvoorbeeld een sport als voetbal de meeste aandacht krijgt. Toen ik nog aan de topsportschool van Gent studeerde, studeerden daar ook spelers van voetbalclub AA Gent. Na wedstrijden gingen zij met hun trainer soms frieten eten. Als ik dat zou voorstellen aan mijn trainer, verklaart hij me zot. Ik heb het gevoel heb dat ik meer inspanningen moet leveren buiten de sport. Ook tijdens de feestdagen let ik constant op wat ik eet. Gewichtstoename leidt sowieso tot mindere prestaties in de atletiek.”
Goodbye American Dream
In de VS is Hanne naar eigen zeggen ook bijgekomen door de ‘slechte begeleiding van atleten’. In België verbond de topsportschool haar met een diëtist, kinesist, trainer, psycholoog,… die haar nu nog steeds begeleiden. In de Verenigde Staten is de omkadering minder persoonlijk. Elke sporter en elk team van de universiteit gaat naar dezelfde sportdokters en het American Footballteam krijgt altijd voorrang. Volgens haar gaan de dokters ook te laks om met sporters. Onderzoeken gebeuren met een half oog. “In België heb ik de goeie begeleiding, in Amerika heb ik de tijd en de faciliteiten om te trainen. Een combinatie van de twee zou ideaal zijn.”
Niet alles aan Amerika is dus positief. Hanne denkt er zelfs aan om na dit schooljaar terug te keren naar België. De ‘American Dream’ blijkt niet zo fabelachtig als de Amerikanen doen geloven. “De atletiekaanpak op de universiteit is niet zo goed. Als je snel bent, zijn ze tevreden. Ze trainen niet op techniek en kracht”, aldus de 18-jarige sprintster. Ze studeert vooral aan die universiteit omdat trainen daar makkelijker gaat. Er is namelijk meer tijd voor. Van de school uit krijgt ze bovendien een voorkeursbehandeling. “Ook de mentaliteit van de medeatleten is niet wat ik ervan verwacht had. Velen doen aan atletiek omdat ze een beurs krijgen voor de universiteit. Na de studies zeggen ze de atletiek dan vaarwel, terwijl het voor mij dan pas begint.”
Mocht Hanne terugkomen naar België, dan stopt ze met studeren. Een belangrijke voorwaarde is dat ze een elitestatuut krijgt van de VAL, de Vlaamse Atletiekliga. Op die manier kan ze leven als een prof, heeft ze een inkomen en worden haar trainer, sportdokter, kinesist,… terugbetaald. “Toch heb ik niet het gevoel dat het een verloren jaar zal zijn, want het blijft een enorme levenservaring. Op sportief vlak zal het normaal wel een minder jaar zijn. Ik blijf natuurlijk wel trainen dus ik zit zeker niet stil. Het jaar op school zitten zal wel verloren gaan, maar ik ben veel zelfstandiger geworden.”
Bio Hanne Claus
Geboren op 28/02/1999 in Izegem
1ste 100m Youth Memorial Van Damme (2015)
Belgisch Kampioen Scholieren 100m en 200m outdoor (2015)
3de 4x100m op European Youth Olympic Festival in Georgië (2015)
6de op de 4x100m op het EK atletiek voor Juniores in Italië (2017)
Belgisch Kampioen Juniores 200m indoor (2017)