(C) Sebastian Van Berkel

“De bond houdt zich enkel bezig met wat een gidon vanonder heeft”

Fabrice Mels (26) is wereldtop in de eliminator. In 2014 won hij zowat alles wat er te winnen viel: “Ik dacht dat de sport vertrokken was in België, maar er is zo weinig belangstelling”, aldus Mels.

Cross country eliminator heeft veel weg van BMX. Het parcours is een tot anderhalve kilometer lang, afhankelijk van de organisator. Na een kwalificatieronde worden de 32 snelste deelnemers geloot in groepen van vier: de eerste twee van elke heat gaan door en worden weer per vier verdeeld. Uiteindelijk strijden de vier besten in de grote finale voor de overwinning. Het is geen discipline voor doetjes, getuigt Fabrice Mels: “Er is maar een geschreven regel: handen aan het stuur en voeten in de pedalen. We delen dus wel wat elleboogjes uit. Je moet een klootzakje kunnen zijn om mee te doen voor de prijzen.”

Liefde op het eerste gezicht

Mels begon met mountainbiken in de discipline cross country. Naarmate hij ouder werd, kreeg hij het steeds moeilijker om competitief te blijven. “Daar heb ik de lichaamsbouw niet voor. Met mijn 80 kilogram is het onmogelijk om bergop de lichtgewichten te volgen. Bij de junioren kon ik nog veel goed maken met mijn kracht, maar bij de beloften werd het te zwaar voor mij.” Hij maakte voor het eerst kennis met de eliminator in Engeland. “Ik zag daar een wedstrijd die toen nog ‘short track’ heette. Het was liefde op het eerste gezicht. Enkele weken later reed ik mijn eerste wedstrijd in Duitsland”, herinnert Mels zich.

“Vanaf dat moment heb ik de focus volledig op de eliminator gelegd. Het eerste jaar reed ik een paar keer podium in de wereldbeker, in 2013 won ik mijn eerste koers in Andorra. Het ging heel snel voor mij”, beseft Mels. Dat jaar leerde hij ook meteen de ontgoocheling kennen die zo eigen is aan topsport. “Het wereldkampioenschap werd in Zuid-Afrika gereden. Het parcours lag me geweldig, ik was uitstekend voorbereid. Ik reed lijnen die niemand anders kon of durfde rijden. Maar in de derde heat maakte ik een domme fout en weg was de droom. Toen was ik echt ontroostbaar.”

Mels probeerde aanvankelijk zijn carrière te combineren met een bachelor Lager Onderwijs. Al snel ondervond hij dat dit niet zo evident is: “Ik wilde heel graag leerkracht worden want ik werk graag met kinderen. Voor ik er aan begon, dacht ik dat het wel zou loslopen. Maar ik was elke avond tot in de late uurtjes bezig met lessen voorbereiden of studeren, waardoor ik niet genoeg rustte. En rust is essentieel voor een topsporter, dus heb ik al tijdens het eerste academiejaar besloten ermee te stoppen.”

(C) Wikimedia

Wereldkampioen in Turkse loondienst

In 2014 beleefde Mels een droomseizoen. Hij won de wereldbeker, werd Belgisch kampioen en hij veroverde zelfs de regenboogtrui. “Toen ik op het podium stond, besefte ik het nog niet echt. Maar dan krijg je thuis die trui in de bus, bedrukt met de sponsors… Dan dringt het tot je door: ik heb wel iets speciaals verwezenlijkt. Ik dacht dat de sport vertrokken was in België, maar er is zo weinig belangstelling.”

België wordt niet warm van de eliminator, ondanks een landgenoot van wereldniveau. Mels heeft zelf inspanningen gedaan, maar de organisatoren staan niet in de rij om wedstrijden in te richten. “Ik heb tegen verschillende mensen gezegd: het is een groeiende discipline, spring mee op de kar, investeer er in. In 2012 vond er voor de eerste keer een Belgisch kampioenschap plaats, waarna het wel wat beginnen groeien is. Na mijn wereldtitel is het weer volledig stil gevallen.” Volgens Mels geeft de Belgische wielerbond alleen om wegwielrennen en veldrijden: “Het mountainbiken wordt veel te weinig gepromoot. De bond houdt zich enkel bezig met wat een gidon vanonder heeft.”                                 

Fabrice Mels genoot als eliminatorrenner aanvankelijk weinig interesse van Belgische ploegen. Hij vond onderdak bij een Turkse wielerploeg, waar hij naar eigen zeggen veel aan te danken heeft: “Die mensen zorgden er steeds voor dat ik kostenloos aan wedstrijden in het buitenland kon deelnemen. Ze stelden steeds een vrachtwagen van SRAM met mecanicien ter beschikking. Op die manier moest ik me enkel concentreren op de koers.” Niet elke renner kan op zoveel financiële steun rekenen. “Velen moeten zelf alles betalen. Met een zege in de wereldbeker verdien je nog geen duizend euro. Trek daar de belastingen, de kosten van de reis en het materiaal van af en je houdt niet veel over.”

Politie-inspecteur naast de fiets

Ondanks de geringe financiële beloning heeft Mels geen enkele moeite om dingen op te offeren voor zijn carrière: “Ik heb nooit de drang gehad om uit te gaan, om te drinken… Ik ben één keer naar een dancing geweest, dat interesseert mij gewoonweg niet. Tot op heden heb ik nog geen druppel alcohol gedronken. Ik ben liever een avondje bij vrienden, op het gemak.” Op zondagavond frieten halen, zal Fabrice ook niet snel doen. “Ik heb al 10 jaar geen frituur gezien. Een kipfilet met rijst eet ik veel liever dan een frikandel. Dat heeft mijn diëtiste ook liever”, grijnst hij.

Van de inkomsten van de eliminator kan je moeilijk leven, dus combineert Fabrice het sporten sinds kort met een job bij de lokale politie. “Vroeger zei ik altijd dat ik bij het leger wou. Maar ik zag het niet zitten om mijn familie maanden achter te laten voor een buitenlandse missie. Enkele maanden geleden zag mijn vriendin dat de politie nieuwe mensen zocht. Ik geraakte door de selectieproeven en nu heb ik een vast contract.” Het is niet altijd even makkelijk om nog tijd te maken voor uitgebreide trainingen. “We zijn wat onderbevolkt, dus moet ik veel overwerken. Het is vaak zoeken naar een gaatje om de fiets van stal te halen, maar dat vind ik niet erg. Ik ben graag bezig en op deze manier heb ik geen tijd om me te vervelen”, lacht hij.

Momenteel rijdt Mels in Belgische loondienst bij een bescheiden ploeg. Zijn vriendin vergezelt hem wanneer hij in het buitenland koerst. “Zij offert haar weekends op voor mijn carrière. Ze is opgegroeid in een wielerfamilie, dus ze heeft ook een sterke interesse voor wielrennen. Ik ben haar heel dankbaar dat ze dit allemaal wil doen voor mij. Anders had ik niet meer gekoerst, denk ik.” Weinig mensen in zijn omgeving weten dat er een voormalig wereldkampioen in hun gemeente woont. Het gebeurt dan ook niet zo vaak dat mensen hem op straat aanspreken over zijn carrière. “Ik verlang dat ook niet. Voor mij is dat een mooie herinnering en als mensen er over beginnen, vertel ik graag over mijn prestaties. Maar voor de rest blijf ik liever in de luwte.”

BIO FABRICE MELS

Belgisch kampioen (2012, 2013, 2014, 2015, 2016)

Wereldkampioen (2014)