FotoReza

“Al mijn vakanties gaan naar het handbal”

Roel Valkenborgh (29) speelt handbal bij landskampioen Bocholt en is ook speler van de Red Wolves, de nationale handbalploeg van België. “Eigenlijk ben ik leerkracht van beroep. Handbal is meer een soort uit de hand gelopen hobby”, glimlacht Valkenborgh.

Roel ontvangt me bij hem thuis in Neerpelt. Een mooie, stedelijke gemeente in Limburg. Boven in zijn appartement, verwelkomt een atletische Valkenborgh me. Met zijn 1 meter 94 past de breedgeschouderde handballer net in het deurgat. Zijn sporttas staat al klaar want later vandaag moet Roel met Achilles Bocholt nog een wedstrijd spelen.

Elf jaar geleden begon Roel Valkenborgh zijn handbalcarrière. Eigenlijk wou hij voetballer worden. “Mijn ouders vonden dat niet zo’n goed idee omdat je dan vaak in de kou stond en vuile kleren had. De eerste keer dat ze mij naar het handbal stuurden, dacht ik dat we de bal over een net moest spelen”, lacht Roel, “maar toen ik er was vond ik het wel heel leuk. Ik kon direct veel goals maken en daarna ben ik het blijven doen.” Roel begon zijn carrière in 2006 bij Sporting Neerpelt. Zeven jaar later maakte hij de overstap naar grote buur Achilles Bocholt.

Hoewel Roel straks een wedstrijd moet spelen, is er van stress voor de wedstrijd is niets te merken. “Toen ik jong was, had ik weleens zenuwen. Nu heb ik enkel gezonde spanning voor een wedstrijd, maar dat is dan omdat ik er ontzettend veel zin in heb. Je wilt dan laten zien waarvoor je vier keer in de week traint”, vertelt Roel enthousiast.  “Sommige wedstrijden springen er natuurlijk uit. Als je tegen Hasselt of Neerpelt moet spelen, dan spreken ze er hier in de buurt al weken op voorhand over. Ik heb zelf nog veel kameraden bij Neerpelt en in onze ploeg zitten ook enkele spelers die bij Neerpelt gespeeld hebben, dus dat is zeker een leuke wedstrijd.”

Roel Valkenborg ziet de sporthal van Neerpelt vanop zijn terras. In die sporthal begon zijn carrière. Foto: Silvan Caulier

Limburg boven in het handbal

Naast Bocholt, Neerpelt en Hasselt speelt ook Tongeren in de Bene League. Vier Limburgse clubs dus in de hoogste afdeling. Daarnaast spelen ook Sasja Antwerpen en Wezet, uit de provincie Luik net over de taalgrens, in de Bene League. Je zou het dus bijna de Vlane League kunnen noemen. “Vroeger was handbal nochtans wel populair in Wallonië, maar de Vlaamse clubs hebben een betere bestuurswerking denk ik. Onze ploeg heeft ook veel geïnvesteerd. Zo hebben ze onder andere een nieuwe sporthal gebouwd”, gaat Roel verder. “Het zou niet slecht zijn als Doornik promoveert. Zij spelen nu een reeks onder de Bene League.”

In de Bene League spelen de beste zes ploegen uit België en Nederland tegen elkaar. Na de reguliere competitie is er nog een final four waar de eerste tegen de vierde speelt in de halve finale en de tweede tegen de derde. Vorig jaar won Achilles Bocholt de finale tegen de Limburg Lions uit Nederland. “De hele wedstrijd was echt superspannend”, herinnert Roel zich, “bij de rust stond het nog gelijk en uiteindelijk wonnen we die finale met één punt verschil. De ontlading daarna was ontzettend groot. Je knokt er het hele jaar voor, je speelt al die topwedstrijden en je rijdt dan zó ver naar ik weet niet waar in Nederland… Dat gevoel net na de match was echt super”, zegt Roel met blinkende ogen. Vorig seizoen was Achilles Bocholt de grote slokop. Naast de Bene League won het ook de Beker van België en het landskampioenschap.

Leerkracht is mijn hoofdberoep

“Handbal is in België eigenlijk een amateursport. Iedereen doet het bij ons heel graag, en dat moet ook. Wij hebben allemaal nog een job – zelf ben ik leerkracht in het buitengewoon onderwijs – en na ons werk maken wij ons klaar om naar de training te gaan.” Elke weekdag geeft Roel les van 8.30 uur tot 16.30 uur, daarna moet hij nog twee uur trainen. “Het is al rap twaalf uur als ik in mijn bed kruip.” Roel heeft dan nog het geluk dat hij maar een kwartiertje moet rijden naar zijn club. “Sinds dit seizoen spelen er ook twee mannen uit Eupen bij ons, die hebben ook een job en moeten in de auto eten om tijd te winnen.”

“Al mijn vakanties gaan ook naar het handbal. Het gebeurt al eens dat ik op school een week onbetaald verlof moet nemen om met de Red Wolves wedstrijden te spelen. Ik heb de nationale ploeg onlangs laten weten dat ze mij niet meer moeten oproepen. Het valt niet meer te combineren met mijn werk, trainingen met Bocholt en mijn privéleven. Ik heb gewoon wat meer rust nodig. Soms speel je maar een kwartier mee terwijl je daar dan een hele week vakantie voor uit trekt. Ik denk zelfs dat mijn keuze definitief is.”

Bijna prof in het buitenland

De Red Wolves spelen op internationaal vlak ook niet aan de top. Nog nooit heeft de nationale ploeg zich kunnen kwalificeren voor een groot internationaal eindtornooi. Dat is redelijk logisch aangezien de meeste spelers nog een fulltime job naast het handbal hebben. “Als je het verschil ziet met Duitsland bijvoorbeeld, daar hebben de spelers een profstatuut en trainen ze tweemaal per dag. Tussendoor zitten die mannen ook nog in de fitness. Die spelers zijn bijna allemaal 2 meter groot en wegen 100 kilo”, weet Roel.

De Neerpeltenaar heeft zelf wel de kans gekregen om zijn sport als prof te beoefenen. In 2010 kreeg Roel aanbiedingen uit Frankrijk en Duitsland maar hij koos ervoor in België te blijven. “Ik moest hier dan alles achterlaten. Het sociale aspect speelt ook mee. Daarbij komt dat ik in België een van de betere spelers ben en daar zou niemand mij kennen. Misschien dat ik daar later wel spijt van zal hebben”, zegt de handballer bedachtzaam.

In België worden de matchen van de nationale ploeg bijna nooit live uitgezonden net als de competitiewedstrijden. De media schenken in het algemeen weinig aandacht aan het handbal. “Dat is natuurlijk heel jammer. Wij trainen ook allemaal vijf of zes keer in de week. In het begin vond ik dat wel frustrerend maar ik ben het al gewoon. We zijn niet de enige sport die weinig media-aandacht krijgt.”

Op zijn carrière van meer dan tien jaar kijkt Roel tevreden terug. Aan stoppen denkt hij echter nog niet. “Ik voel dat ik nu op mijn top zit, daarbij speel ik ook in een heel goeie ploeg. Zolang ik het fysiek nog volhoud, blijf ik doorgaan.”

BIO ROEL VALKENBORGH

Geboren op 15 november 1988 in Neerpelt
1 keer Speler van het Jaar als speler van Neerpelt (seizoen 2007/2008)
2 keer winnaar Beker van België met Bocholt (2015, 2017)
1 keer Kampioen van België met Bocholt (2017)
1 keer winnaar Bene League (2017)