Vier jaar geleden maakte volleyballer Piotr Orczyk (24) de overstap van de Poolse naar de Belgische competitie. Hij kwam er terecht bij het toenmalige Asse-Lennik (nu Lindemans Aalst). Knack Roeselare plukte de receptie-aanvaller daar al op jonge leeftijd weg, waar hij zich stormachtig bleef ontwikkelen.
Er zijn uiteraard wel redenen waarom Orczyk al zo lang in ons land speelt. “Belgen zijn vriendelijke mensen die graag buitenlanders helpen bij hun ontwikkeling hier in het land. Ze spreken goed Engels en wanneer er zaken onduidelijk zijn helpen ze je graag verder. In Polen is dat helemaal anders, waar het Engels veel gebrekkiger is en buitenlandse jongens zich zo moeizamer aanpassen. De club hielp mij ook goed verder met mijn ontwikkeling. Zo organiseerden ze teambuildings waarin ik mijn andere teamgenoten snel beter leerde kennen. Knack Roeselare ging ook voor mij op zoek naar een huis en een auto. Dat hielp uiteraard veel.”
Volleybal beheerst het leven van de Pool enorm. “Doordat ik hier bij Knack Roeselare speel, zie ik mijn familie en vrienden veel minder. Ook zie ik mijn vriendin niet zoveel meer, ze studeert nog in Polen. Al was ze in de zomer nu wel anderhalve maand bij mij in Roeselare. De band met mijn familie is ook enorm hecht dus dat is niet altijd even gemakkelijk als ik hen niet zie. We hebben via Skype nog dagelijks contact en wanneer we vrij hebben keer ik altijd terug om hen te bezoeken.”
Contacten leggen buiten het volleybal ging niet even gemakkelijk voor Orczyk. “In de ploeg heb ik wel kameraden met wie ik buiten het volleybal nog kan afspreken, maar echt buiten de club ken ik niet zoveel mensen hier.”
Orczyk hoopt wel terug te keren naar Polen. “Er was deze zomer een aanbod van een Poolse club waarop ik hoopte te kunnen ingaan. Roeselare hield mij echter aan mijn contract. Ik hoop wel op vrij korte termijn te kunnen terugkeren naar mijn vaderland. Al is het geen echte prioriteit. Mocht ik het niet goed hebben in België, was ik al veel langer geleden terug vertrokken.”
Beluister hier het volledige interview met Piotr Orczyk: