Sportjournalistiek Howest

Vergeten Renner: Roger Rosiers

13/12/2016 admin Wielrennen 0

Roger Rosiers (° 1946) is een Belgische ex-wielrenner op de weg, die prof was tussen 1967 en 1980.

Rosiers kreeg zijn eerste koersfiets voor zijn “plechtige communie”. Vanaf dan maakte hij veel kilometers om te kunnen deelnemen aan wedtrijden. Bij zijn derde koers stond hij al op het podium en sindsdien eindigde hij meestal in de top tien. Een grote motivatie waardoor hij op 15 jaar de jeugdbeweging liet vallen, tegen de zin van zijn moeder.

Zijn studies aan de humaniora zette hij wel verder, en met succes. In het laatste jaar haalde hij in de Latijn-Griekse nog 75% met Kerstmis. Maar toen ebde de motivatie weg en wilde hij volop op zijn carrière als profwielrenner inzetten. Een paar maand voor hij zijn diploma zou behalen, haakte hij dus af. Daarmee haalde hij opnieuw de woede van zijn moeder op de hals, zijn vader daarentegen steunde hem in zijn weg naar de topsport.

In 1965 won Rosiers zijn eerste belangrijke koers: de Schaal Sels. Hij was toen 18 jaar en nog altijd amateur, maar mocht toch als prof deelnemen. De Schaal Sels had in die tijd meer naam dan nu. Toen reden er vooral profrenners mee, nu is het eerder een koers voor amateurs. Die overwinning maakte hem gegeerd bij topploegen.

De ploeg Mann, met sportbestuurder François Cools, bood hem een profcontact aan op 20-jarige leeftijd in plaats van op 21 jaar, wat toen gangbaar was. In 1970 stapte Rosiers over naar Bic, waar hij vooral in dienst van de Spanjaard Luis Ocaña reed, een concurrent van Merckx. Die hielp hij voornamelijk in de grote rondes, in de etappes waar waaiers getrokken werden. Rosiers was bij Bic wel de enige klassieke renner waardoor hij vaak alleen stond in de voorjaarskoersen. Hij is dan in 1974 overgestapt naar Molteni, de ploeg van Eddy Merckx. Van een anti-merckxist onder Ocaña werd hij dus een Merckxist. Maar Rosiers wilde in de koersen waar hij zelf iets kon rapen niet in dienst rijden van zijn kopman. Een jaar later verliet hij Molteni dan maar voor het Spaanse SuperSer. Daar vond hij Ocana terug. Drie jaar reden ze er samen waarna ze beide overstapten naar de Nederlandse ploeg Frison. Na een jaar ging Rosiers naar Peugeot om uiteindelijk zijn carrière te beëindigen bij La Redoute. Rosiers heeft dus vooral in dienst van buitenlandse ploegen gereden.

Tijdens zijn periode bij Bic haalde Rosiers zijn mooiste overwinning: Parijs Roubaix (1971). Tijdens de koers kwam hij heel wat obstakels tegen, maar aanmoedigingen van zijn ploegleider pepten hem op en een solo op de piste van Roubaix was het resultaat. Daarnaast won Rosiers de Schaal Sels (1965), de Brabantse Pijl (1967), de GP Flandria (1968), Nokere Koerse (1969), een etappe in de Ronde van België (1969), een etappe in de Vuelta (1970), de Ronde van Luxemburg (1972), de GP van Isbergues (1973) en de Driedaagse van De Panne-Koksijde (1977). Hij reed ook nog enkele mooie ereplaatsten bij elkaar.

Na zijn carrière wilde Rosiers bezig blijven. Eerst stapte hij mee in het bedrijf van een vriend, waar hij een verantwoordelijke rol opnam. Later startte hij zijn eigen bedrijf, dat schoonmaakproducten verkoopt, op. Een succes. Nu Rosiers op pensioen is, zit zijn dochter in de zaak. Toch gaat hij vaak nog helpen. Om zijn vrije tijd te vullen, grijpt hij terug naar zijn passie van vroeger: de koersfiets.